Aktualności
Dodano: 2011-12-30
Infekcje uszu u psów
Do najczęściej spotykanych problemów skórnych u psów należy zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego (z łac. otitis externa). Kolosalne znaczenie ma szybkie rozpoznanie schorzenia u swojego pupila. Niezauważone i nieleczone w porę, prowadzi do poważnych powikłań, czasem nawet nieodwracalnych.
Szczególnie podatne są rasy zwisłouche (uszy mało 'wietrzone', zawilgocone)

Do objawów choroby należą:
  • zwiększenie wydzieliny usznej oraz zmiana jej koloru na bardzo ciemną
  • ból przy dotykaniu tej okolicy
  • częste drapanie, trzepanie uszami, głową, przechylanie głowy na chorą stronę
  • zaczerwienienie małżowiny usznej i całej okolicy, obrzmienie, obrzęk
  • nieprzyjemny zapach z uszu
  • podwyższona miejscowo temperatura ucha
  • wewnętrzna strona małżowiny rozpulchniona, czerwona

Świąd i ból sprawiają, że zwierzę uporczywie drapie uszy, powodując zaostrzenie procesu, rozprzestrzenienie na okolicę, czasem krwawienie lub nawet krwiaka małżowiny usznej, przy którym postępowanie lekarskie jest mocno utrudnione, a często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego może mieć przebieg ostry z mocno wyrażonymi objawami oraz pogorszeniem ogólnego stanu zwierzęcia (posmutnienie, spadek apetytu, nadpobudliwość, zaniepokojenie, dreptanie bez celu) lub przewlekły (objawy słabiej wyrażone). Dodatkowo, nieleczone schorzenie, może być komplikowane wtórnymi nadkażeniami bakteryjnymi, nakładającymi się na obraz kliniczny choroby.

Omawiana jednostka chorobowa może mieć nastęujące tło:
  • zapalenie na tle urazowym / ciało obce: szczecina, ość, kłosy traw, piasek dostające się do przewodu na spacerach, podczas zabaw i tkwiące w uchu muszą być niezwłocznie usunięte kleszczykami przez lekarza weterynarii. Po zabiegu lekarz przepłucze ucho specjalnym preparatem przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym.
  • zapalenie pasożytnicze - świerzb uszny. Inwazja świerzbowca usznego (Otodectes cynotis) wywołuje ostre stany zapalne przewodu słuchowego z nadmiernym wydzielaniem woskowiny i intensywnym świądem. Surowiczo-ropny wypływ zastyga na brzegu małżowiny tworząc 'skorupę', strupy. Długotrwała inwazja mże nawet prowadzić do przebicia błony bębenkowej i zapalenia ucha wewnętrznego, a w konsekwencji nawet głuchoty zwierzęcia. Należy pamiętać, ze pies może się zarazić świerzbowcem od kotów, królików, lisów, które również są podatne na inwazję tym pasożytem. W leczeniu lekarz weterynarii zastosuje środek przeciwpasożytniczy.
  • zapalenie na tle bakteryjnym i grzybiczym. Najczęściej izolowanych patogenów, powodujących omawiane schorzenie są Malassezia pachydermatitis, gronkowce, pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) które znajdują dobre środowisko do szybkiego namnożenia. Można także spotykać inne bakterie, zarówno Gram-dodatnie jak i Gram-ujemne, drożdżaki i grzyby. Lekarz przeciwdziała tym zakażeniom stosując środek przeciwbakteryjny (antybiotyk).
  • zapalenie alergiczne: najczęściej spotykane w okresie wiosna-jesień
  • atopowe: genetyczna skłonność do wrodzonej nadwrażliwości typu wczesnego wrodzonej nadwrażliwości typu wczesnego.

Postępowanie diagnostyczne:
  • W celu diagnozy lekarz może posłużyć się badaniami typu: otoskopia, zeskrobiny, mikroskopowa obserwacja wydzieliny woskowej, a także posiew bakteriologiczny, mykologiczny oraz antybiogram

Postępowanie lecznicze obejmuje:
  • usunięcie nadmiaru zabrudzonej i sfilcowanej sierści z okolicy ucha
  • udrożnienie i oczyszczenie kanału słuchowego
  • przepłukanie właściwym roztworem (np. Surolan), który lekarz wkrapla bezpośrednio do kanału słuchowego i rozmasowuje ucho u nasady
  • ważne by wymaz pobrany był przed zaaplikowaniem leków. Nie można odwracać tej kolejności. Najpierw musimy poznać przyczynę wywołującą stan chorobowy oraz odporność na antybiotyki drobnoustroju chorobotwórczego. Dopiero wtedy należy podjąć działania terapeutyczne. Najlepiej, gdy prowadzone jest leczenie skojarzone, tzn. antybiotyk powinien być podawany ogólnie (zastrzyki, tabletki) z jednoczesnym leczeniem miejscowym (maści antybiotykowe, żele, mleczka itp.). W zależności od wyhodowanego drobnoustroju, lekarz uwzględnia toksyczność antybiotyku, jego spektrum działania, możliwość powstania tzw. oporności krzyżowej oraz dawkę i czas trwania kuracji. Zdarza się, że w niektórych przypadkach takie postępowanie nie przynosi oczekiwanych efektów, poprawa następuje powoli i zachodzi obawa, że schorzenie nie zostanie całkowicie opanowane. Trzeba wówczas pomyśleć o podniesieniu odporności własnej psa, co pomogłoby zwalczyć chorobę. Na rynku specyfików weterynaryjnych jest kilka środków działających w ten sposób. Jednak wyboru, który z nich zostanie zastosowany w danym przypadku, powinien dokonać lekarz prowadzący zwierzę.

Uwaga!
Leczenie należy kontynuować do kilku dni po ustąpieniu objawów. Stosowane preparaty niwelują szybko objawy, ale sama choroba utrzymuje się dłużej! Dlatego umów się z lekarzem prowadzącym na wizytę kontrolną.

Uwaga!
Im wcześniej choroba zostanie wykryta i rozpoznana, tym lepsze są widoki na całkowite wyleczenie! Dlatego regularnie kontroluj stan uszu swojego pupila. Niezbędne jest wykonanie badań klinicznych i diagnostycznych już na samym początku choroby.

Uwaga!
Jak nie zarazić się od psa?
Niektóre zakażenia mogą być groźne dla człowieka! W przypadku wyhodowania tego drobnoustroju od psa, właściciel powinien zostać poinformowany o możliwości zakażenia się od chorego zwierzęcia. Należy w takim przypadku zachować zasady higieny (mycie rąk po zabawie, głaskaniu psa). W przypadku zauważenia u siebie jakichkolwiek objawów, radzimy udać się do lekarza.

Stanowczo odradzamy leczenia "na oko" i po zasłyszeniu porad innych właścicieli psów.
« powrót
© 2021 Specjalistyczny Gabinet Weterynaryjny - Żaneta Sokołowska. Poznań